ساخت و اعتبار یابی مقیاس‌های سنجش عوامل روانی اجتماعی مؤثر بر فعالیت جسمانی دختران دبیرستانی منطقه 10 شهر تهران

چکیده مقدمه و هدف: هدف مقاله حاضر ارزیابی ویژگی‌های روا نسنجی مقیاس‌های عوامل اثر گذار روانی اجتماعی مرتبط با فعالیت جسمانی در دختران نوجوان ایرانی می‌باشد. مواد و روش ها: ابزارهای پژوهش با استفاده از مقیاس‌های “PACE-Adolescent Physical Activity Survey” و سازه‌های تئوری شناختی اجتماعی بندورا(SCT) و مدل (TTM) پروجاسکا و دیکلمنته طراحی شدند و با بکار گیری تکنیک ترجمه- ترجمه مجدد (Back-translation) از انگلیسی به فارسی برگردانده شدند. این ابزارها بر روی 512 دختر دبیرستانی پایه‏های اول و دوم از دوازده دبیرستان دولتی در منطقه 10 آموزش و پرورش تهران اجرا گردیدند. مقیاس‏های بکار رفته در این پژوهش شامل: مقیاس‏ خودکارآمدی فعالیت جسمانی، مقیاس حمایت اجتماعی (حمایت خانواده و حمایت دوست) فعالیت جسمانی، مقیاس منافع و موانع فعالیت جسمانی، مقیاس استراتژی‏های تغییر فعالیت جسمانی، مقیاس عوامل محیطی فعالیت جسمانی، مقیاس لذت فعالیت جسمانی و مقیاس انتخاب فعالیت جسمانی اوقات تفریح بود. یافته ها پژوهش: ضرایب آلفای کرونباخ (Cronbach’s alphas)، میانگین همبستگی درونی عبارات (mean inter-item correlation)، و پایایی بازآزمایی (test-retest) نشان دهنده اعتماد و پایایی نتایج فوق می‏باشد. ضرایب آلفای کرونباخ برای مقیاس‏های مختلف مناسب تا عالی بودند (084-065)، میانگین همبستگی درونی از متوسط تا مناسب (047-023) و نتایج پایایی بازآزمایی نیز بین متوسط تا مناسب (074-036) بودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج اولیه مطالعه نشان داد که بکارگیری مقیاس‏های مذکور جهت اندازه‏گیری تعیین کننده‏های روانی اجتماعی فعالیت جسمانی در بین دختران نوجوان ایرانی مورد تایید می‎باشد.